Tου Θανου Oικονομοπουλου, Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το 83% των πολιτών τοποθετείται θετικά έναντι της νέας κυβέρνησης – ακόμη και το 70% όσων δηλώνουν πως στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου ψήφισαν Ν.Δ. Εντυπωσιακό, αλλά ευεξήγητο.
Νέα πρόσωπα… στο προσκήνιο, δίχως «βάρη» από το παρελθόν (προσωπικό και κομματικό), νέα οργανωτική κυβερνητική σύνθεση (η λειτουργικότητα της οποίας, πάντως, θα αποδειχθεί στην πράξη…), νεωτερίστικες πρώτες κινήσεις που αποπνέουν φρεσκάδα, μια έντονη κινητικότητα του συστήματος που από μόνη της και όχι μόνο σε σύγκριση με την… «ήπια αδράνεια» των πεντέμισι ετών δημιουργεί προσδοκίες και θετική διάθεση. Νοικοκύρεμα στην (κατά)χρηση κρατικών αυτοκινήτων, εξορθολογισμός στη διάθεση αστυνομικών για «προστασία» κρατικών αξιωματούχων και «επωνύμων», κατάργηση εκατοντάδων «επιτροπών» (με εκατοντάδες εκατομμύρια για αμοιβές «συμβούλων»), άμεση εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων πως για όλες τις «μετακλητές» θέσεις θα υπάρχουν δημόσιες, μέσω Διαδικτύου, υποψηφιότητες. Μια χαρά «πρώτα βήματα».
Που ακολουθήθηκαν ταχύτατα και από τα επόμενα: έναρξη διαδικασιών και διαβουλεύσεων για νέο εκλογικό νόμο (για διαφάνεια και περιορισμό του «μαύρου» πολιτικού χρήματος), αλλαγή διαδικασίας ορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης με συμμετοχή της Βουλής, αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής για να μπει (επιτέλους!) ένα οριστικό τέρμα στο καραγκιοζιλίκι των «τροπολογιών», μετά την κατ’ αρχήν ψήφιση, καθιέρωση έκθεσης ποιότητας σε κάθε νομοσχέδιο που θα κατατίθεται προς ψήφιση, πρόβλεψη για υποχρεωτική συζήτηση στο Κοινοβούλιο, προ της υπογραφής τους φυσικά, όλων των μεγάλων συμβάσεων (των αμυντικών προμηθειών συμπεριλαμβανομένων, καθώς επίσης και για την κρατική διαφήμιση στα ΜΜΕ…) – μέτρα σωστά προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού του κράτους. Και δίχως το παραμικρό δημοσιονομικό κόστος…
Αυτό το κλίμα αισιοδοξίας στην κοινωνία «πρώτων εντυπώσεων» εκ των πραγμάτων προκλήθηκε από «επικοινωνιακούς» λόγους σε μεγάλο βαθμό, αν το αξιοποιήσει σωστά και παραγωγικά η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε μια περίοδο ανοχής του κόσμου, προϊόν ψυχολογικής ανάγκης έστω, αναζήτησης μιας απεγνωσμένης ελπίδας. Μια ανοχή, όσο περιορισμένης χρονικά, που την έχει ανάγκη η κυβέρνηση. Γιατί οι (εύκολες και ανέξοδες) κινήσεις ουσίας μεν, αλλά πρώιμης «κερδοφορίας» στο επικοινωνιακό επίπεδο, τελειώνουν. Οι «μέρες κρασιού και λουλουδιών» βαστάνε λίγο κι ύστερα έρχονται τα δύσκολα της καθημερινότητας, τα σωρευμένα άλυτα προβλήματα, τα διάφορα «ημαρτημένα» του παρελθόντος. Λιμάνια και συντεχνίες (πιο δύσκολες από τους Κινέζους…), απαιτητικές Βρυξέλλες και όρντινα της Επιτροπής, χρεοκοπημένα ταμεία, πολύ πιο «τρύπια» απ’ όσο επισήμως ανακοινωνόταν λίγα 24ωρα πριν από τις κάλπες (κάτι ήξερε ο Παπανδρέου που ρωτούσε δημόσια τον Καραμανλή, αν λέει τα πραγματικά στοιχεία για την κατάσταση της οικονομίας…), προβληματικό ασφαλιστικό με ελλειμματικά ασφαλιστικά ταμεία, αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμοί της κρατικής μηχανής που έπρεπε να ‘χουν γίνει χρόνια τώρα και δεν έγιναν, με αποτέλεσμα και πιο «δύσκολες» να προβάλλουν τώρα και αντιδράσεις «κεκτημένων» να προκαλούν…
Θα εξασφαλίσει μια άδηλη περίοδο ανοχής η κυβέρνηση, από την «υπερκινητικότητα» που επιδεικνύει (που υπερεκτιμάται λόγω… προηγηθείσας μακρόχρονης αδράνειας), μικρή σε κάθε περίπτωση, αλλά χρήσιμη – το θέμα είναι πώς θα την εκμεταλλευθεί και στον τομέα της πραγματικής διακυβέρνησης που ακολουθεί… απαιτητικά, μετά τους θετικούς συμβολισμούς των πρώτων ημερών. Προαναφέραμε κάποιους τομείς, υπάρχουν πάμπολλοι άλλοι που απαιτούν καλοσχεδιασμένες και ρεαλιστικές στρατηγικές, ευέλικτες τακτικές με δυνατότητα διορθώσεων και ανασχεδιασμού, δύσκολες αλλά και δυσάρεστες αποφάσεις, ρήξεις με αντιλήψεις, αλλά και «ρουτίνες» μεγάλου τμήματος της κοινωνίας που μπορεί να «τους αρέσει» το ΠΑΣΟΚ που μέχρι τώρα βλέπουν, αλλά θα αντιδράσουν σε κάθε «ξεβόλεμά» τους.
Ο περιορισμός του σπάταλου κράτους, των πελατειακών σχέσεων, που είχαν κάθε λόγο να συντηρούν οι στρατιές των κομματικοδίαιτων, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη «περιοριστική» δημοσιονομική πολιτική στο κοινωνικό πεδίο, αλλά «άλλη» εκμετάλλευση και αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων, άλλη διαχείριση, αλλαγή προτεραιοτήτων, έμφαση στις επιλογές όπου οι «δαπάνες» θα παράγουν αποτέλεσμα και δεν θα χάνονται στις «μαύρες τρύπες» με στόχο το κλείσιμο της ψαλίδας «δούναι – λαβείν». Αυτός, όμως, ο αναπροσανατολισμός της στρατηγικής της χώρας δεν θα περάσει χωρίς τριβές και αντιστάσεις των καθ’ οιονδήποτε τρόπο «βολεμένων». Και έχει μεγάλο ενδιαφέρον (και απαιτεί τη διαρκή εγρήγορση της νέας διακυβέρνησης) και το πώς θα αντιδράσει το «παλαιό σύστημα ΠΑΣΟΚ», που όλες τις καινοτομίες, τους εκσυγχρονισμούς, τα αδιάβλητα και τα αντικειμενικά των πρώτων ημερών, τα βλέπει με… δυσπιστία, κατά βάθος δεν τα πολυπιστεύει και… «απλώς» περιμένει στη γωνία να έρθει και η ώρα του…
Ημ/νία Δημοσίευσης: Κυριακή, 18 Οκτωβρίου 2009
«Η ανάρτηση των άρθρων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν σημαίνει και απόλυτη ταύτιση με το περιεχόμενο των ιδεών του αρθρογράφου. Τα άρθρα αξιολογούνται ως ενδιαφέροντα για προβληματισμό.»