Tου Μπαμπη Παπαδημητριου στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Mπορεί να σας φανεί κάπως εκκεντρικό, αλλά, ειλικρινώς το ομολογώ, εν προκειμένω, θα αντιπαρέλθω την άδικη αυτή κρίση σας. Λοιπόν, λυπούμαι όταν διαβάζω, μεταξύ άλλων μέτρων που προγραμματίζει η κυβέρνηση Ομπάμα, ότι «μέχρι τον Απρίλιο του 2010, η Επιτροπή Ποτών και Τροφίμων θα φροντίσει ώστε οι βιομηχανίες καπνού να μη μπορούν να υποστηρίζουν αθλητικές, μουσικές και άλλες εκδηλώσεις ελεύθερου χρόνου, να μην επιτρέπεται να βάζουν το σήμα τους σε ρούχα και παρεμφερή αξεσουάρ, ενώ θα υποχρεωθούν να υποβάλουν όλα τα συστατικά και πρόσθετα που χρησιμοποιούνται στα προϊόντα καπνού που παράγουν.
Λυπούμαι και λυπούμαι διπλά γιατί, την ίδια ώρα, εμείς διαπληκτιζόμαστε με θέμα τη «διαταγή» (και γιατί όχι φετφά, δηλαδή την υπουργική απόφαση) που θα εξηγήσει με λεπτομέρειες πώς τα ανά την επικράτεια καφενεία θα προστατεύσουν τη βολή των πελατών τους, εγκαθιστώντας ό, τι χρειάζεται για να ρουφάει τον καπνό τους.
Μαζί και οι λαοπρόβλητοι δήμαρχοι (θυμάμαι ακόμη την πονηρή δολιχοδρομία του Περιστερίου) και άλλοι «άρχοντες», που φοβούνται τους καπνιστές ψηφοφόρους ή σκέφτονται πως ο «διάδοχος» δεν τα προετοίμασε επαρκώς, όπως έδειξε να πιστεύει ο Αθηναίων.
Αντί να σπεύσει να συγχαρεί και να υποστηρίξει τον Αβραμόπουλο, για τον οποίο όλοι καταμαρτυρούν και από κάτι, την ώρα που του οφείλουμε συγχαρητήρια. Αν αυτής της ποιότητας είναι οι εκλεγμένοι «μας» πού να βρεθεί ένας (και να είναι και γιατρός) να εξηγήσει στον συμπαθή γέροντα που με το χαρτί στο χέρι εξηγεί με ανόητη περηφάνια πως «μόνον αυτό καίγεται» για δαύτον.
Αλλο να μη φτάσουμε σε ακραίες καταστάσεις, όπως κάποια κοινότητα στην Αμερική όπου ήθελαν να απαγορεύσουν το κάπνισμα και μέσα στο σπίτι κι άλλο να ερωτούν με το γνωστό εισαγγελικό τους ύφος οι τι-βι σταρ γιατί άργησε η εγκύκλιος και στενοχωρήθηκαν οι επενδυτές του νυχτοκάματου, όπως τηλεφωνικώς έκραζε ο κ. Στιβ!
Μεταξύ μας, αν νομικώς στέκει, αφήστε ελεύθερα τα μπουζουξίδικα μέχρι (γιατί δεν θ’ αργήσει) να απαγορευθεί, απλά και σκέτα, παντού και πάντοτε το δημόσιο κάπνισμα. Αυτό που με νοιάζει είναι να μη μου ξαναπεί η κόρη μου ότι δεν μπορούσε να μιλήσει στον «κύριο» γιατί δεν θέλει να πηγαίνει στην αίθουσα των καθηγητών, η οποία, στα διαλείμματα, μετατρέπεται σε αίθουσα… καπνιστών! Αυτό που έχει προτεραιότητα είναι να μην υπάρχει στα νοσοκομεία χώρος καπνιζόντων ούτε για τους συγγενείς ούτε για τους «εργαζομένους» γιατρούς και άλλο προσωπικό.
Ντραπείτε ακόμη περισσότερο βάζοντας δίπλα δίπλα μερικές στατιστικές. Οταν ο μέσος όρος εισοδήματος για την Ευρώπη των «27» είναι 100, είμαστε στο 95, αλλά έχουμε το φθηνότερο τσιγάρο μαζί με τους γείτονες από τους πρώην ανατολικούς. Το 73% όλων ημών είμαστε ιδιοκτήτες της κατοικίας μας (όταν ο Γερμανός βρίσκεται στο 46%, ο Σουηδός και ο Φινλανδός στο 62% και 67%, ο Ολλανδός στο 56%).
Στο σπίτι μας, λοιπόν, ένας μη καπνιστής είναι έξι φορές περισσότερο εκτεθειμένος στον καπνό των καπνιστών, σε σύγκριση με τους Φινλανδούς και τους Σουηδούς όπου μόνον το 5% του πληθυσμού αντιμετωπίζει παρόμοια μοίρα. Στον χώρο εργασίας, το 29% δηλώνει ότι ρουφάει τον καπνό των καπνιστών πάνω από 5 ώρες ημερησίως, έναντι (ευτυχώς) ενός 30% που δεν εκτίθεται ποτέ σε παρόμοια δοκιμασία.
Παραμένουμε μια χώρα αντιθέσεων. Δίπλα στο καλύτερο, υπάρχει το χειρότερο. Είναι καιρός να διαλέξουμε ότι αξίζουμε το καλύτερο. Εχουμε τη μόρφωση και τα μέσα για να το επιτύχουμε. Δεν μας λείπει η εξυπνάδα, αλλά η θέληση.
Η πλειοψηφία όσων σέβονται το δικαίωμα όλων σε ένα περιβάλλον ελεύθερο από τον καπνό του άλλου πρέπει να επιβάλει τη θέλησή της. Ας σταματήσουμε να θεωρούμε μέρος της συλλογικής ελευθερίας το ατομικό δικαίωμα ενός εκάστου καπνιστή.
Κανένας απορροφητήρας δεν θα μας εμποδίσει να εφαρμόσουμε το άρθρο 3 του Νόμου 3730 του 2008: «Τέρμα το κάπνισμα»!
Ημ/νία Δημοσίευσης: Παρασκευή, 3 Ιουλίου 2009
«Η ανάρτηση των άρθρων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν σημαίνει και απόλυτη ταύτιση με το περιεχόμενο των ιδεών του αρθρογράφου. Τα άρθρα αξιολογούνται ως ενδιαφέροντα για προβληματισμό.»