«Η ανάρτηση των άρθρων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν σημαίνει και απόλυτη ταύτιση με το περιεχόμενο των ιδεών του αρθρογράφου. Τα άρθρα αξιολογούνται ως ενδιαφέροντα για προβληματισμό.»
In the decade following the Cold War, Africa saw many democratic success stories. In 1991, Benin and Zambia became the first former dictatorships to hold multiparty elections after the fall of the Soviet Union. In both countries, the opposition beat the incumbents. In 1994, South Africa replaced apartheid with majority rule, and soon after that, Nelson Mandela was elected president.
The compromises weren’t enough to end the protests. This weekend, for the ninth consecutive Saturday, the protest movement took center stage, mobilizing over 80,000 demonstrators across the country. The principal stages were Paris and Bourges, the latter chosen for its symbolic significance as roughly the geographical center of France.
With harsh words for Brussels and displays of affection for illiberal leaders like Russian President Vladimir Putin and U.S. President Donald Trump, they are perceived as being entirely focused on clawing back power for national governments at the expense of European integration.
In June 2005, I published a cover story in the Atlantic, “How We Would Fight China.” I wrote that, “The American military contest with China … will define the twenty-first century. And China will be a more formidable adversary than Russia ever was.”
A coordinated online campaign by far-right activists pressured mainstream European parties to drop support for a U.N. migration pact that was years in the making, analysis of social media activity shows.
The European model of foreign policy is rooted in the ideal of multilateralism and peaceful cooperation, embodied in the EU’s aspiration of an “ever closer union.” Despite setbacks, the European project, which brought 70 years of unprecedented peace to a war-torn continent, has been a success.
But the events of the second half of the twentieth century can also be interpreted in a very different way. Citizens across the world were attracted to liberal democracy not simply because of its norms and values but also because it offered the most salient model of economic and geopolitical success.
In living memory, we have gone from surviving two World Wars to a European Union that has been delivering peace, security and prosperity for its citizens for more than 60 years already. Today, some take all these accomplishments for granted or even question the very existence of the European Union.
Η ζώνη ελεύθερης κυκλοφορίας Σένγκεν είναι το μεγαλύτερο απτό επίτευγμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την επιστροφή σε μία Ευρώπη γεμάτη σύνορα και σημεία ελέγχου.
Είμαι βέβαιος ότι οι ελληνικές αρχές, που έχουν και την ευθύνη παρακολουθούν την κατάσταση στην Πάτρα όπως και σε όλα τα σημεία εισόδου και εξόδου των μεταναστών. Όπως έχω τονίσει, είμαστε από την αρχή της κρίσης στο πλευρό της Ελλάδας επιχειρησιακά και οικονομικά όπως και κάθε κράτους μέλους που χρειάζεται βοήθεια.
Η πολιτική της Ευρώπης όσον αφορά το Μεταναστευτικό θα πρέπει να αποτυπώνει τις ευρωπαϊκές αξίες μας, όχι τους φόβους, λέει στα «ΝΕΑ» ο αρμόδιος Έλληνας επίτροπος της ΕΕ
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας, όταν, πριν από τριάμισι και πλέον χρόνια, ανέλαβα τα καθήκοντά μου ως Επίτροπος, κανείς δεν περίμενε ότι το μεταναστευτικό και η ασφάλεια, τα ζητήματα που μαζί με την ιθαγένεια έχω την τιμή και την ευθύνη να διαχειρίζομαι εξ ονόματος της Ευρώπης, θα βρίσκονταν, μέσα σε έξι μήνες, στην κορυφή όχι μόνο της ευρωπαϊκής, αλλά και της παγκόσμιας πολιτικής ατζέντας.
Copyright © 2013-2017 / Όροι Χρήσης / Δήλωση Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων / Νέα Δημοκρατία / 
