- English
- Ελληνικά
Βίντεο: https://youtu.be/h9npvgUTcis
1) Πρώτα από όλα να σας πω ότι όταν ανέλαβα τα καθήκοντά μου ως Επίτροπος για αυτά τα δύο σημαντικά ζητήματα (το μεταναστευτικό και την ασφάλεια) δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μέσα σε πέντε μήνες το χαρτοφυλάκιό μου θα εξελισσόταν ίσως στο σημαντικότερο που έχει να κάνει με την υπαρξιακή κρίση στην οποία βρίσκεται η Ευρώπη. Ξεκίνησε από το μηδέν, γιατί δεν υπήρχε εμπειρία και δεν ήταν έτοιμη η Ευρώπη όπως και τα κράτη-μέλη για την αντιμετώπιση των δυο αυτών ζητημάτων.
Σε αυτό που είπε πριν από λίγο ο Παύλος είχε δίκιο, παρατηρείται μια κάμψη των μεγάλων κομμάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκείνο όμως που θα ήθελε να πει είναι η ανησυχία μας για το ποια θα είναι η σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μετά τις επόμενες Ευρωεκλογές. Τα πρώτα μηνύματα είναι ανησυχητικά και φοβάμαι ότι όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος και ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός.
Τελικά δεν ήταν η οικονομική κρίση που θα έθετε σε κίνδυνο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά κυρίως το προσφυγικό και τα θέματα ασφάλειας, γιατί και τα δύο έχουν να κάνουν με τις δύο βασικές αρχές, που ευθέως πλέον, αμφισβητούνται στην Ευρώπη πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ευρώπη που είναι η αλληλεγγύη και η ευθύνη.
Τα λαϊκίστικα κινήματα με τον υπεραπλουστευμένο λόγο τους ηχούν ευχάριστα στα αυτιά ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Η Ευρώπη πράγματι περνάει υπαρξιακή κρίση, το είχαμε πει από τη πρώτη κιόλας στιγμή που ανέλαβε την Επιτροπή ο Γιούνκερ, μόνο που τώρα πρέπει να μοιραστώ μαζί σας και κάποια από εκείνα που έζησα στην Ευρώπη. Η πραγματική δύναμη κακώς θεωρείται ότι είναι στα χέρια της Επιτροπής, και εγώ νόμιζα πως όταν πήγα στην Ευρώπη ότι θα ήμουν υπουργός της Ευρωπαϊκής κυβέρνησης, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η πολιτική δύναμη είναι στα χέρια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Το Συμβούλιο όπως ξέρετε εκπροσωπείται σε δύο επίπεδα, υπουργικό ή ηγετών, από τα κράτη μέλη. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δύο χρόνων είναι της γνωστής απόχρωσης που όλοι γνωρίζουμε.
Αναφερθήκατε σε μια από τις χώρες, εγώ μπορώ να σας αναφέρω και άλλες χώρες και αυτό το κύμα όλο και περισσότερο θέτει ευθέως σε αμφισβήτηση και τις αξίες και το ίδιο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Εκεί λοιπόν έρχεται η ώρα της ευθύνης, τι κάνουμε; Τι κάνουν οι ηγέτες; Τις προάλλες σε μια δημόσια συζήτηση κλειστή μεν στις Βρυξέλλες το είπα ξεκάθαρα, κακώς βάλλεται κατά καιρούς η Επιτροπή. Η Επιτροπή είναι ένα από τα τρία βασικά όργανα όπως ελέχθησαν πρωτύτερα μαζί με το Κοινοβούλιο, και το Συμβούλιο. Η ευθύνη όμως είναι εκεί, των ηγετών αυτών που θα είναι υπόλογοι στο μέλλον απέναντι στους πολίτες τους αν κάτι δεν πάει καλά.
Πέρασαν 60 χρόνια, εμείς είμαστε οι προνομιούχες γενεές στην ιστορία του ανθρώπινου γένους που δεν ζήσαμε ποτέ πόλεμο. Το θεωρούμε όμως δεδομένο, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Έχουμε υποχρέωση όλοι μας και κυρίως οι ηγεσίες όλων των χωρών να κρατήσουμε όρθιες τις αξίες και το ίδιο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλιώς κινδυνεύουμε εξαιτίας της ανάπτυξης του λαϊκισμού και του εθνικισμού να γυρίσουμε πίσω στις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας. Και που το βλέπουμε αυτό περισσότερο; Στην ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδος. Δυστυχώς παρατηρώ και φαντάζομαι και εσείς το βλέπετε με ανησυχία, επαναβαλκανοποίηση των Βαλκανίων. Πολλές εστίες αστάθειας.
Εδώ θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στη σημασία και το ρόλο που μπορεί να διαδραματίζει η Ελλάδα όσο και αν τα τελευταία χρόνια δεν το κάνει στο βαθμό που θα έπρεπε για να αναδειχθεί ως ένας σταθερός γεωπολιτικός παράγοντας. Η Ευρώπη είναι σε κίνδυνο, ξεκάθαρα πράγματα. Η ευθύνη είναι των ηγεσιών της Ευρώπης. Σε ότι αφορά τώρα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία έχει συντονιστικό ρόλο, σχεδιάζει πολιτικές (policy making) και έχει κάνει πολύ σημαντικά πράγματα το τελευταίο καιρό όπως και με το πως διαχειριζόμαστε τα θέματα της ασφάλειας και της μετανάστευσης.
Ειδικότερα δε στη μετανάστευση, αυτό το θέμα είναι που κυριαρχεί όχι μονάχα στην Ευρωπαϊκή αλλά και στη παγκόσμια ατζέντα. Βλέπετε τι γίνεται στην Αμερική, βλέπετε τι γίνεται σε άλλες χώρες του κόσμου. Γιατί τελικά το μεταναστευτικό μην νομίζετε ότι θα τελειώσει από τη μια μέρα στην άλλη, ήρθε για να μείνει για πάρα πολύ καιρό και αυτό που κάνουμε εμείς είναι να προετοιμάζουμε την Ευρώπη ώστε σε ενδεχόμενη νέα κρίση που μπορεί να προέλθει είτε από τη κλιματική αλλαγή είτε από φτώχεια είτε από γενίκευση της αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής να μην είμαστε απροετοίμαστοι και μπορώ να σας απαριθμήσω, εφόσον το θελήσει και η συζήτηση που θα ακολουθήσει, όλα εκείνα που έχουν γίνει.
Παρόλα αυτά ο κίνδυνος είναι εκεί, είναι ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός, ειδικότερα δε ο εθνικισμός ο οποίος αναβιώνει παλιές εχθρότητες, διεκδικήσεις στα σύνορα, το βλέπετε ακόμα και ανάμεσα σε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί; Διότι σε αντίθεση με το τι έχει γίνει σε άλλες χώρες του κόσμου που είναι ομοσπονδιακού τύπου η οργάνωση τους, όπως η Αυστραλία, είναι πολύ δύσκολο η Ευρώπη να γίνει σύντομα ένα ομοσπονδιακό σύστημα. Εγώ δεν σας κρύβω και σαν φοιτητής ήμουν στο κίνημα Φεντεραλιστών, πίστευα δηλαδή ότι μπορούμε να ζήσουμε μια μέρα σε μια Ευρώπη με ενιαίες αρχές σταθερές και πολιτικές.
Εάν η Ευρώπη δεν αποφασίσει να κάνει μια κίνηση προς τα εμπρός με το να ολοκληρώσει το Ευρωπαϊκό εγχείρημα, με την υιοθέτηση κοινής Ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, αμυντικής πολιτικής, πολιτικής για την ασφάλεια, κοινωνικής πολιτικής, να γυρίσει δηλαδή πιο κοντά στον πολίτη ο οποίος αισθάνθηκε με την οικονομική κρίση ότι απομακρύνεται η Ευρώπη και δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε και ο Πρόεδρος Γιούνκερ πριν από λίγο καιρό όταν χαρακτηριστικά ανέφερε ότι δεν έδειξε η Ευρώπη την αλληλεγγύη που θα έπρεπε απέναντι στις χώρες που γονάτισαν από την οικονομική κρίση μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Όλα αυτά λοιπόν οδηγούν σε ένα συμπέρασμα, πιο ανθρώπινη Ευρώπη, προώθηση και ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος και όλα αυτά γιατί; Για να δώσουμε απάντηση στο κύμα του εθνικισμού και του λαϊκισμού και να μην επιτρέψουμε και στη δική μας γενιά να ζήσει αυτά που έζησαν οι πατεράδες μας οι οποίοι κοιμόντουσαν με ένα πιστόλι κάτω από το προσκεφάλι τους.
2) Παύλο μην έχεις καμία αμφιβολία ότι οι ευρωσκεπτικιστές και οι λαϊκιστές αυτό εύχονται, δηλαδή την αποσταθεροποίηση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος για να «δικαιωθούν» για τα όσα τώρα ισχυρίζονται. Να δούμε όμως πρώτα από όλα ποια θα είναι η σύνθεση του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από εκεί θα ξεκινήσουν όλα. Εκεί είναι που θα υπάρξουν συμμαχίες και συνεννοήσεις. Το προηγούμενο κοινοβούλιο είχε το καλό οι δύο μεγάλες πολιτικές ομάδες, κυρίως των σοσιαλιστών και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος από την αρχή να συνεννοηθούν και οι φιλελεύθεροι ακολούθησαν. Δεν ξέρουμε όμως ποια θα είναι η σύνθεση του επόμενου κοινοβουλίου. Από αυτή θα προκύψει σε ένα μεγάλο βαθμό και η σύνθεση της νέας Επιτροπής. Ο ρόλος της Επιτροπής είναι να αναλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες χαράσσοντας πολιτικές που σε τελευταία ανάλυση θα είναι το Συμβούλιο που θα θα τις εγκρίνει ή θα τις απορρίψει.
Τώρα που τελειώνει η θητεία αυτής της Επιτροπής και ολοκληρώνουμε μερικές εκκρεμότητες διαπιστώνω και εγώ πόσο δύσκολο είναι αυτό, κυρίως τώρα που είναι πιο ισχυρές οι λαϊκίστικες φωνές. Και το ζούμε στην Ευρώπη. Αναρωτιέμαι όμως αν το ζούνε οι κοινωνίες στα κράτη μέλη. Διότι και η Ελληνική κοινωνία αγνοεί για το πως έχουν τα πράγματα στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα οι πολίτες που θα έρθουν αύριο το πρωί να ψηφίσουν για τις ευρωεκλογές φοβούμαι ότι θα κρίνουν με βάση τα εσωτερικά ζητήματα και όχι με το που πάει η νέα μεγάλη μας χώρα η Ευρώπη. Αυτό είναι μεγάλη ευθύνη και των πολιτικών κομμάτων και των ηγεσιών της Ευρώπης. Να φέρουμε δηλαδή τη κοινωνία προ της δικιάς της ευθύνης, να κρατήσει όρθιο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, να δώσει κατευθύνσεις προς τα που πρέπει να κινηθεί η ηγεσία της Ευρώπης και η εθνική ηγεσία σε κάθε κράτος μέλος.
3) Το μεταναστευτικό ήταν η αφορμή για να πάρουν δύναμη οι λαϊκιστές, λέει κάτι ένας ηγέτης της Ευρώπης, θέτει ένα ερώτημα στο λαό του και λέει θέλετε να είναι οι Βρυξέλλες που αποφασίζουν αν θα έρθουν μετανάστες στη χώρα μας ή εμείς; Αυτό εννοούσα πρωτύτερα όταν είπα για υπεραπλουστευμένα ερωτήματα, διότι οδηγεί το κόσμο να απαντήσει συναισθηματικά και λένε όχι εμείς πρέπει να αποφασίζουμε. Μέσα από εκεί έρχεται η άλλη προσπάθεια να γυρίσουμε πίσω σε σκληρές εθνικές πολιτικές αυτό έχει άμεση επίπτωση και στη διαχείριση των συνόρων. Θέτει σε αμφισβήτηση ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής προσπάθειας, τη Σενγκεν. Ήδη 5 χώρες στη κεντρική Ευρώπη επανέφεραν τους συνοριακούς ελέγχους και θα σας πω και κάτι δημόσια, 2 φορές ήρθε πρόταση στο γραφείο μου να επανέλθουν συνοριακοί έλεγχοι με την Ελλάδα χαρακτηρίζοντας τη χώρα ανίκανη και αδύναμη να διαχειριστεί τα κοινά Ευρωπαϊκά και εξωτερικά σύνορα. Για καλή μας τύχη έτυχε να είμαστε εκεί, βρήκαμε το τρόπο να το ξεπεράσουμε, συνεργαστήκαμε και με τη τωρινή κυβέρνηση, διορθώθηκαν τα πράγματα, αλλά στη κεντρική Ευρώπη αποδόθηκαν ευθύνες στην Ελλάδα και στην Ιταλία ότι δεν προστατεύουν τα σύνορα με αποτέλεσμα ο αριθμός που είπατε πρωτύτερα δηλαδή 1.200.000 να περάσουν στη κεντρική Ευρώπη από την Ελλάδα.
Η συνεννόηση με τη Τουρκία σε αντίθεση με το τι εύκολα μπορεί να γράφεται, λειτουργεί και έχει φέρει αποτελέσματα. Σας θυμίζω ότι το 2015 είχαμε 13.000-14.000 διελεύσεις την ημέρα από το Αιγαίο. Ο αριθμός έχει πέσει σε 50-60 άτομα τώρα που είναι διαχειρίσιμο. Η Ευρώπη στάθηκε κοντά στην Ελλάδα, στήθηκαν τα περίφημα hotspots -και πρέπει να σου πω Παύλο οτι ακόμα αναρωτιέμαι πολλοί εκ των συναδέλφων σου δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά ανάμεσα στο hotspot – Τσίμας “γιατί όταν περνάνε τα 2 χρόνια δεν ειναι hotspot είναι στρατόπεδο συγκέντρωσης” – Ακριβώς, δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτός ο αριθμός στα Ελληνικά νησιά διότι έχει δοθεί πάρα πολύ μεγάλη βοήθεια στη χώρα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη κατάσταση εκεί. Τι προβλέπει η ευρωτουρκική συνεννόηση, γιατί δεν πρόκειται για συμφωνία, όσοι δικαιούνται με βάση την αξιολόγηση της αίτησης τους στις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρώπης να παίρνουν το δρόμο μέσα από τα σχήματα που έχουμε χτίσει προς την Ευρώπη. Οι υπόλοιποι πρέπει να επιστρέφουν στη Τουρκία. Εκεί είναι κάπου που έχει σκοντάψει στη διαδικασία επί των νησιών, διότι αν λειτουργούσε όπως έπρεπε να λειτουργεί η όλη διαδικασία με ταχύτερους ρυθμούς στα νησιά δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένας, όπως συμβαίνει και με άλλες χώρες. Συνεπώς υπάρχει μια δυσλειτουργία γραφειοκρατικού τύπου. Αυτά όμως δεν εξηγούνται πια, ευτυχώς έπεσαν οι ρυθμοί όπως σας είπα είναι αριθμοί που μπορεί να διαχειριστεί μια υπηρεσία αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το θέμα είναι ότι με το να τίθεται το μεταναστευτικό στη καθημερινή πολιτική ατζέντα εκ των πραγμάτων οδηγούνται οι κοινωνίες σε λάθος δρόμο, ο οποίος οδηγεί σε ευθεία αμφισβήτηση της Ευρώπης, των αρχών της και των αξιών της.
4) Οι Ούγγροι ξεχνούν ότι το 1952 πέρασαν 500.000 Ούγγροι στην Αυστρία και στη Γερμανία. Κάτω από τη Σοβιετική επιρροή πολλές από αυτές τις χώρες πήραν το δρόμο προς τη Δύση. Σήμερα όλοι αυτοί είναι εντεταγμένοι στις δυτικές κοινωνίες. Φαίνεται όμως ότι η σημερινή ηγεσία της Ουγγαρίας ή το ξεχνάει ή το αγνοεί και κλείνει τα σύνορα. Εγώ τις έχω επισκεφτεί αυτές τις χώρες γιατί είναι η δουλειά μου και για να τις πείσουμε να αλλάξουν πολιτική. Φαίνεται λοιπόν ότι ξέχασαν οι Ευρωπαίοι ότι 1 στους 4 Ευρωπαίους είναι απόγονος πρόσφυγα ή μετανάστη. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε ένα παρακλάδι της οικογένειας μας κάπου στο κόσμο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά το 1922 και με τα όσα ακολούθησαν ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων, Ελλήνων από τη Μικρά Ασία βρίσκονται σήμερα ανάμεσά μας άρα το προσφυγικό δεν είναι κάτι καινούργιο. Απλώς στην εποχή μας έχει πάρει άλλες διαστάσεις παγκόσμιες για αυτό και μια από τις πρωτοβουλίες που πήρε η Επιτροπή ήταν πριν από δύο χρόνια να ζητήσει από τον προηγούμενο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ να συγκαλέσει μια έκτακτη γενική συνέλευση ώστε να αναβαθμιστεί το θέμα από Ευρωπαϊκό σε παγκόσμιο και έγινε.
Το προσφυγικό και το μεταναστευτικό θα καθορίζει τη παγκόσμια πολιτική ατζέντα μην έχετε καμία αμφιβολία. Χρειάζεται παγκόσμια αντιμετώπιση διότι κακά τα ψέματα η παγκοσμιότητα ήρθε χάρις στην επανάσταση που συντελέστηκε στις μεταφορές, στις επικοινωνίες, στις νέες τεχνολογίες, παντού. Μέσα από εκεί όμως περνάνε και τα προβλήματα και βλέπετε σήμερα λαούς να είναι on the move για τους λόγους που είπαμε πρωτύτερα. Η Ευρώπη πρέπει να είναι καλύτερα προετοιμασμένη και τελικά μπορώ να σας διαβεβαιώσω οτι είναι. Το κακό ξεκινάει μέσα από την Ευρώπη πλέον, αντί να στηριχτούν οι πολιτικές αυτές, αμφισβητουνται. Είπαμε πχ ποίος δεν θέλει καλύτερη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων το λένε και οι ακραίοι, απαντούμε συγκροτήσαμε την Ευρωπαϊκή ακτοσυνοριοφυλακή που τώρα αυτές τις μέρες συζητιέται να αποκτήσει μια δύναμη 10.000 στελεχών από όλες τις χώρες για να είναι έτοιμη να ανταποκριθεί σε όποιο κάλεσμα χώρας της Ευρώπης και αν προκύψει πρόβλημα στο μέλλον. Μιλάμε για το νέο σύστημα ασύλου, το Δουβλίνο το παλιό ήταν άδικο, φορτωνόταν όλες τις ευθύνες στη χώρα υποδοχής, τώρα λέμε να δημιουργήσουμε ένα πιο ισορροπημένο και πιο δίκαιο σύστημα. Αντιδρούν κάποιες χώρες γιατί είναι μακριά από την εστία του προβλήματος. Τις προάλλες είχα μια συζήτηση στη Λυών, παρόντος και του πρωθυπουργού της Γαλλίας, και ο υπουργός εσωτερικών της Πολωνίας είπε τα δικά του. Τον ρώτησα λοιπόν, αυτό έγινε πριν γίνουν αυτά στην Ουκρανία, αν λέμε προκύψει κάτι αύριο το πρωί στην Ουκρανία και έχετε στα σύνορά σας 2.000.000 πρόσφυγες που θέλουν να περάσουν στην Ευρώπη ξέρετε τι θα κάνετε; Θα με καλέσετε και θα μου πείτε στείλτε βοήθεια, δείξε αλληλεγγύη. Αυτό σας ζητάμε σήμερα εμείς και σήμερα οι χώρες που είναι κάτω από πίεση είναι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Μάλτα και η Ισπανία. Πρέπει να σας πω ότι το τελευταίο καιρό οι διελεύσεις είναι περισσότερες από τη πλευρά της Ισπανίας. – Τσίμας «πήρατε απάντηση;» - Όχι δεν πήρα απάντηση αλλά του είπα κάτι παραπάνω, του είπα να μην ξεχνάει ότι η λέξη αλληλεγγύη πέρασε στη γενιά μας από ένα κίνημα στη δεκαετία του 70 που άλλαξε τα δεδομένα και έριξε και το κομμουνισμό.
5) Στο ξεκίνημα δεν υπήρχε τίποτα, δεν υπήρχε μεταναστευτική πολιτική στην Ευρώπη αλλά ούτε και στα κράτη μέλη που βρίσκονταν υπό πίεση, γιατί τόσο η Ιταλία όσο και η Ελλάδα είχαν εμπειρία στο να εξαγάγουν μετανάστες δεν είχαν ζήσει ποτέ την εμπειρία του να δεχτούν μετανάστες ή πρόσφυγες. Και βέβαια το μεγάλο πρόβλημα ήταν πως μπορούσες να διαχωρίσεις τον μετανάστη από εκείνον που δικαιούται διεθνούς προστασίας γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλες οι χώρες υπόκεινται στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στη σύμβαση της Γενεύης του 1952. Είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε ανοιχτές τις πόρτες σε εκείνους που κάτω από τις δυσκολίες αφήνουν τις χώρες τους για να έρθουν στην Ευρώπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ευρώπη είναι ένα ξέφραγο αμπέλι για αυτό σας είπα πρωτύτερα, έχουμε πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα τώρα αλλά το ξεκίνημα ήταν πάρα πολύ δύσκολο, έπρεπε να χτίσουμε τα πάντα από την αρχή.
Όταν άρχισαν τα τρομοκρατικά χτυπήματα είχαμε μεγάλες δυσκολίες γιατί το εθνικό κράτος στην Ευρώπη καλά κρατεί, δεν ήθελαν να μοιράζονται πληροφορίες ακόμα και για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας πολλά από τα κράτη μέλη. Τα καταφέραμε, τους πείσαμε. Αναβαθμίσαμε το ρόλο της Europol που δεν είναι απλά μια συντονιστική υπηρεσία. Για να πείσουμε τις χώρες να συνεργαστούν, περάσαμε δύσκολες στιγμές. Και το ζήτημα της τρομοκρατίας έχει παγκόσμιες διαστάσεις και εκεί πρέπει να ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις τους τα κράτη μέλη της Ευρώπης αλλά και οι υπερδυνάμεις και να συνεργάζονται γιατί το φαινόμενο της τρομοκρατίας συνιστά άμεση απειλή κατά της παγκόσμιας δημοκρατίας.
6) Για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στο διαδίκτυο συνεργαζόμαστε με τις διαδικτυακές εταιρείες και πρέπει να σας πω ότι το 2015 πήρα την πρωτοβουλία και κάλεσα μια συνάντηση στις Βρυξέλλες και ανταποκρίθηκαν οι μεγαλύτερες διαδικτυακές εταιρείες όπως η Microsoft, η Google, το Facebook και το Twitter (και δημιουργήθηκε το Ευρωπαϊκό Διαδικτυακό Φόρουμ). Βέβαια με μια επιφύλαξη διότι το κρατικό τομέα αυτές οι εταιρίες δεν τον βλέπουν και με πολύ συμπάθεια. Χρειάστηκε λοιπόν να τους πείσουμε να εγκατασταθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και για αυτό η συνεργασία έγινε σε εθελοντική βάση. Κάποιες από τις μικρότερες εταιρίες δεν συνεργάζονται και μέσα από εκεί έχουν βρει το δρόμο τους οι τρομοκρατικές οργανώσεις για να προωθούν τα μηνύματα τους ακόμα δε και να δείχνουν το δρόμο πως μπορείς να στήσεις μια τρομοκρατική οργάνωση. Τα πράγματα άλλαξαν σήμερα το 95% του τρομοκρατικού υλικού κατεβαίνει μέσα σε 1 ώρα από την ώρα που θα εμφανιστεί και δεν επανεμφανίζεται σε άλλη πλατφόρμα. Οι μικρές εταιρίες όμως που δεν το δέχθηκαν αυτό για δικούς τους λόγους μας εξώθησαν έτσι ώστε να πάρουμε πρωτοβουλίες για να υιοθετηθεί Ευρωπαϊκή νομοθεσία και εκεί είμαστε τώρα. Εγώ πιστεύω και το έλεγα πάντοτε ότι πρέπει να στηριχτούμε στην εθελοντική συνεργασία. H κυβερνοασφάλεια αποτελεί μια από τις προτεραιότητες μας, προχωρούμε, χρειάζεται περισσότερη δουλειά κυρίως ανάμεσα στα κράτη μέλη.
7) Η Ευρώπη χρειάζεται τη Τουρκία και η Τουρκία την Ευρώπη. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Έχουν γίνει πάρα πολλές προσπάθειες να ξεπεραστούν προβλήματα και δυσκολίες. Η Τουρκία θέλει να έρθει πιο κοντά στην Ευρώπη, ένα από τα θέματα που διαχειριζόμαστε στην Ευρώπη είναι το visa liberalization, δηλαδή ζητούν και από τη Τουρκία να έχουν το δικαίωμα οι πολίτες της να ταξιδεύουν στην Ευρώπη. Έχουμε βάλει κάποιους όρους, η Τουρκία έχει φτάσει από τις 70 να έχει καλύψει τις 64 προϋποθέσεις και είμαστε πολύ κοντά στο να γίνουν. Υπάρχει κάποια δυσκολία όμως, αλλά εδώ είναι ακριβώς που λέω ότι και εμείς πρέπει να δείξουμε από πλευράς Ευρώπης κατανόηση για τα ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας της Τουρκίας, αναφέρομαι στον αντιτρομοκρατικό νόμο. Τα άλλα κεφάλαια που έχουν να κάνουν με την ενταξιακή διαδικασία σταδιακά προωθούνται, δεν είναι κλειστή η πόρτα της Ευρώπης προς τη Τουρκία. Κατά καιρούς παρατηρείται ένα backtracking. Θα έλεγα μάλιστα ότι γίνεται αμοιβαία προσπάθεια να ξεπεραστούν οι δυσκολίες που κατά καιρούς προέκυψαν και να ευχόμαστε αυτή η συνεργασία να συνεχιστεί. Αυτό είναι καλό για την Ευρώπη, είναι καλό για τη Τουρκία, είναι καλό και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
8) Θυμίζω ότι την επομένη της κατάρριψης του Ρωσικού αεροπλάνου τα πράγματα είχαν πάρει εντελώς διαφορετικό δρόμο. Την επομένη όμως του πραξικοπήματος ο πρώτος που τον πήρε τηλέφωνο ήταν ο Πούτιν. Όλοι φλερτάρουν με τη περιοχή και όλοι γνωρίζουν το γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό ρόλο των χωρών της περιοχής τόσο της Τουρκίας όσο και της Ελλάδας. Η δικιά μου εκτίμηση είναι ότι δεν έχει απομακρυνθεί από τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, εξαρτάται όμως και από την Ευρώπη πως βλέπει τη Τουρκία. Οι σχέσεις κατά τη γνώμη μου πρέπει να καλλιεργηθούν ακόμα περισσότερο και εκεί μπορεί να διαδραματίσει θετικό ρόλο η Ελλάδα.
9) Έζησα από κοντά όταν ήρθε το Grexit προς συζήτηση στο Κολλέγιο των Επιτρόπων και μας περιέλουσε κρύος ιδρώτας, διότι δεν είδαμε αυτό που τόσο απλοϊκά και λαϊκίστικα στην Ελλάδα ήταν αντικείμενο συζήτησης μένουμε ή φεύγουμε. Είδαμε μια Ελλάδα φτώχειας, μιζέριας, βαθύτατου κοινωνικού διχασμού, μια Ελλάδα που θα γύρναγε πίσω στο πιο σκοτεινό της παρελθόν. Εύχομαι ποτέ να μην συμβεί και είναι ευθύνη όλων μας να μην συμβεί. Αυτό σημαίνει στη πράξη ότι πρέπει να ολοκληρώσουμε τη προσπάθεια να νοικοκυρέψουμε το τόπο μας, να φτιάξουμε ένα σύγχρονο κράτος.
Για να γίνουν όλα αυτά εγώ θα επιμείνω σε αυτό που πάντοτε συνόδευε τη δημόσια παρουσία μου να υπάρξει η απαραίτητη εθνική συνεννόηση, χωρίς αυτό δεν θα γίνει κανένα βήμα μπροστά. Όταν ο ένας έρχεται και παραλαμβάνει χάος και όταν ο άλλος αναλαμβάνει παραδίδοντας χάος μένουμε στο χάος. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα φτάσουμε ποτέ εκεί και νομίζω ότι το έχουν καταλάβει πάνω από όλα οι Έλληνες αλλά και τα πολιτικά κόμματα για αυτό προσαρμόζονται στη πραγματικότητα, διότι όπως είπε και κάποτε ένας Γερμανός πολιτικός είναι εν ζωή για αυτό δεν τον αναφέρω «όταν έρχεται η ώρα που καλείσαι να κυβερνήσεις τότε αντιλαμβάνεσαι ποια είναι η πραγματικότητα που καλείσαι να διαχειριστείς» και νομίζω ότι αυτό λέει πολλά για το πως όλοι προσαρμοζόμαστε.
Πριν κλείσω όμως θέλω να πω μια κουβέντα και αυτό αφορά και στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη. Οι πολίτες πρέπει να ορθώσουν ανάχωμα στην επικίνδυνη ανάπτυξη του λαϊκισμού και του εθνικισμού, το να γυρίσουμε πάλι στο παρελθόν θα είναι η μεγάλη ευθύνη που θα αποδοθεί στη δική μας γενιά από τους νεώτερους που θεωρούν όλα αυτά που μας έχουν κληροδοτήσει οι προηγούμενοι ως δεδομένα. Ούτε η δημοκρατία, ούτε η ελευθερία, ούτε η σταθερότητα, ούτε η ειρήνη θα είναι πλέον δεδομένα. Γιατί μην ξεχνάμε και κάτι άλλο, εγώ δεν συμφωνώ με τον Μαρξ που είπε η ιστορία επαναλαμβάνεται, την ιστορία την επαναλαμβάνουν οι άνθρωποι γιατί πολύ απλά δεν την διαβάζουν, τουλάχιστον ας φροντίζουμε όλοι εμείς να τους την θυμίζουμε, γιατί υπάρχει και ο μύθος του Σίσυφου.