Του Αlexander Lambsdorff*
Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
Δύο είναι οι πιο σημαντικές εξελίξεις των πρόσφατων ευρωεκλογών. Πρώτον, η πολιτική μετατόπιση από την Αριστερά στην Κεντροδεξιά. Σε αυτούς τους καιρούς της οικονομικής κρίσης και της αυξημένης ανεργίας θα περίμενε κάποιος στροφή προς εκείνα τα κόμματα που υπόσχονται, όπως το θέτουν οι γάλλοι Σοσιαλιστές, «une Εurope protectrice», μια Ευρώπη που προστατεύει τους πολίτες της από τα καπρίτσια της παγκοσμιοποίησης. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Η ήττα των Σοσιαλδημοκρατών υπήρξε θεαματική, ειδικά στη Γαλλία, τη Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο λαός ωστόσο έδειξε μια εντυπωσιακή πίστη σε κόμματα που προτιμούν να αφήνουν τις αγορές να λειτουργούν, περιοριζόμενα στη διόρθωση των ανεπαρκειών της αγοράς, όταν συμβαίνουν.
Υπάρχει επίσης μια εύλογη πεποίθηση ότι τα ευρωπαϊκά κεντροαριστερά κόμματα επιδοκιμάζουν την κοινωνική προστασία του κράτους, κάτι το οποίο είναι βεβαίως αληθές. Υπάρχει ωστόσο και ένα δεύτερο μήνυμα: ο λαός θέλει να προστατεύεται από τα δικά του κράτη-μέλη και όχι από αυτό που θεωρεί ως μακρινή γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Δεν υπάρχει καμία εντολή ψήφου για περαιτέρω συγκέντρωση των προγραμμάτων κοινωνικής προνοίας στα χέρια της ΕΕ.
Η δεύτερη εξέλιξη είναι βασικά «μη εξέλιξη»: η επονομαζόμενη άνοδος των ακραίων κομμάτων. Παρά το γεγονός ότι φαίνεται πως αυτά τα κόμματα κέρδισαν σημαντικά, το μερίδιο ψήφου τους δεν είναι στην πραγματικότητα διαφορετικό απ΄ ό,τι στα προηγούμενα Κοινοβούλια. Η επιτυχία των λαϊκιστών του Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία διατυμπανίστηκε σαν ουσιαστική αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική. Δεν ήταν. Κέρδισε 4 από τις 25 ολλανδικές έδρες, ενώ το μερίδιο του Ζαν Μαρί Λεπέν στη Γαλλία μειώθηκε στο μισό. Και οι δύο, μαζί με άλλους ακραίους, θα παραμείνουν στο περιθώριο της πολιτικής διαδικασίας των Βρυξελλών, όπως ήταν και στο παρελθόν. Τα τέσσερα βασικά κόμματα που κυριαρχούν στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξακολουθούν να είναι σε αποφασιστικό βαθμό φιλοδημοκρατικά και φιλοευρωπαϊκά.
Εν κατακλείδι, το αποτέλεσμα των εκλογών δείχνει άνοδο της Κεντροδεξιάς, κάτι που σημαίνει ότι η Συνθήκη της Λισσαβόνας έχει ακόμη μεγαλύτερη πιθανότητα να εγκριθεί στο επόμενο δημοψήφισμα. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην Ιρλανδία δείχνουν το «υπέρ» να φθάνει το 54%, ποσοστό το οποίο ανεβαίνει σταθερά τον τελευταίο καιρό. Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί βασικό βήμα προς μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική ενοποίηση. Με δεδομένη την αυξανόμενη λαϊκή στήριξη και τη μειούμενη αντίδραση, ένα «ναι» από την Ιρλανδία τον Οκτώβριο είναι πιο πιθανό από ποτέ.
Ο λαός της Ευρώπης μας έδωσε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Καθήκον μας είναι να του δώσουμε ένα καλό ευρωκοινοβούλιο.
* Ο κ. Αλεξάντερ Λάμπσντορφ επανεξελέγη για δεύτερη θητεία ευρωβουλευτής της Γερμανίας με τη Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατικών για την Ευρώπη.
Ημ/νία Δημοσίευσης: Παρασκευή, 26 Ιουνίου 2009
«Η ανάρτηση των άρθρων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν σημαίνει και απόλυτη ταύτιση με το περιεχόμενο των ιδεών του αρθρογράφου. Τα άρθρα αξιολογούνται ως ενδιαφέροντα για προβληματισμό.»