Τούρκοι στην Ακρόπολη

Του Παύλου Παπαδόπουλου, εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

Αν ο τουρκικός στρατός ανηφόριζε στην Ακρόπολη, τότε οι τελευταίοι που θα το αντιλαμβάνονταν θα ήταν οι πολιτικοί, οι οποίοι μετά βεβαιότητας θα εξακολουθούσαν ως την τελευταία στιγμή να είναι απολύτως απορροφημένοι στην προσχηματική επιχείρηση πάταξης της διαφθοράς των αντιπάλων τους.

Η ψύχωση με το δέντρο της διαφθοράς επιτρέπει στους πολιτικούς να αδιαφορούν για το τροπικό δάσος των προβλημάτων. Συχνά μάλιστα εμφανίζονται πολιτικοί αρχηγοί, όπως ο κ. Κ. Καραμανλής και ο κ. Γ. Παπανδρέου, που ισχυρίζονται (όταν τους συμφέρει) ότι η διαφθορά είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των δεινών και ότι η κατατρόπωση της ανομίας, που θα επιτευχθεί δωρεάν και ως διά μαγείας αμέσως μετά την εκλογή τους στην εξουσία, θα επιτρέψει στους πολίτες να απολαύσουν τον Παράδεισο εν ζωή. Προφανώς οι δύο πολιτικοί αγνοούν το βάθος του προβλήματος.

Η ηθική υπεροχή της διαφθοράς οφείλεται στις πληθυσμιακές μετατοπίσεις και στην τριτοκοσμική πολιτική κουλτούρα που διαμόρφωσε τη νεοελληνική κοινωνία. Από το ΄50 ως το ΄80 ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα- τηρουμένων των αναλογιών- κύματα εσωτερικής μετανάστευσης στον κόσμο. Η εκρίζωση από τη γειτονιά και το χωριό αντικατέστησε παραδοσιακούς κώδικες αξιών με την ακατανίκητη ορμή για νεοπλουτισμό. Παράλληλα οι πολιτικές δοξασίες περί «αδικημένου λαού» διατήρησαν την ισχύ δόγματος θρησκευτικού. Οταν όμως όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα είναι απάτες εναντίον του «λαού»«στημένες» από «συμφέροντα», τότε ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί το δίκαιο είναι να στήσει ο «λαός» τις δικές του απάτες εναντίον των «συμφερόντων». Η πολιτική αφήγηση τύπου Καραγκιόζη περί «διαπλοκής», «καθεστώτος» και «νταβατζήδων» επάνω στην οποία θεμελίωσε τηνπολιτική κυριαρχία του ο κ. Καραμανλής δεν είναι παρά η αναπαλαίωση ρητορικών σχημάτων περί «ντόπιων και ξένων συμφερόντων» που διατύπωσε έξοχα ο Ανδρέας από το ΄60 ως το ΄80. Δεν ήταν ο πρώτος. Η ίδια θεωρία επαναλαμβάνεται συχνά από την Επανάσταση του ΄21 και μετά, πάντοτε με μεγάλη επιτυχία. Συμπέρασμα; Μια ανασφαλής κοινωνία δεν μπορεί να γίνει υπόδειγμα προτεσταντικής ηθικής, ιδίως όταν οι «χαρισματικοί» ηγέτες της, προκειμένου να μην απορριφθούν από αυτήν, φροντίζουν να υμνούν τις δοξασίες της, να μεγεθύνουν τις ανασφάλειές της και- αναπόφευκτα- να διαιωνίζουν την «ελληνοοθωμανική» ηθική της.

Η πολιτική υπερεκμετάλλευση των τριτοκοσμικών στερεοτύπων της κοινωνίας συντηρεί τη νομιμοποίηση της διαφθοράς και- το χειρότερο!- εγκλωβίζει την Ελλάδα σε έναν δικό της κόσμο ψευδαισθήσεων μακριά από τα προβλήματα που συγκεντρώνονται και την απειλούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακριβώς την ίδια ώρα που οι κυβερνητικοί «έτρωγαν» τον διοικητή της ΕΥΠ προκαλώντας πανεθνικό κύμα ειρωνείας με τον ισχυρισμό τους ότι η Υπηρεσία «στρέφεται στο εσωτερικό» για να καταπολεμήσει τη... διαφθορά, οι Τούρκοι πετούσαν για πρώτη φορά τόσο μαζικά επάνω από κατοικημένα νησιά.

Ημ/νία Δημοσίευσης: Πέμπτη, 16 Ιουλίου 2009

«Η ανάρτηση των άρθρων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν σημαίνει και απόλυτη ταύτιση με το περιεχόμενο των ιδεών του αρθρογράφου. Τα άρθρα αξιολογούνται ως ενδιαφέροντα για προβληματισμό.»